Info | Zimbabwe

Info | Zimbabwe

Historia
Tereny obecnego Zimbabwe były zasiedlone już w odległej przeszłości przez najstarszych mieszkańców pd. Afryki — Buszmenów, którzy przybyli tu prawdopodobnie w I tysiącleciu p.n.e.
Od VIII w. napływ ludów Bantu, które podbiły miejscowych rolników, a Buszmenów zepchnęły na pd. i stworzyły w X w. Wielkie Zimbabwe.
Od XV w. w składzie imperium Monomotapa, które osiągnęło rozkwit w XV–XVI w., a rozpadło się 1693 po najeździe ludu Rozwi.
W XVIII w. Rozwi stworzyli silne państwo plemienne i kontynuowali tradycje Wielkiego Zimbabwe.
W 1890 nastąpił podbój terenów dzisiejszego Zimbabwe przez Wielką Brytanię. Teren ten proklamował niepodległość w 1965 jako Rodezja (z rządami białej mniejszości). W roku 1980 nastąpiło proklamowanie niepodległego Zimbabwe, gdzie władzę przejęła czarna większość.

Ustrój polityczny
Zimbabwe jest republiką i byłym członkiem Wspólnoty Narodów. Według konstytucji z 1980, modyfikowanej 1990, głową państwa i szefem rządu jest prezydent wybierany na 6 lat przez parlament. Władza ustawodawcza należy do Izby Zgromadzenia (parlamentu) o kadencji 6-letniej (80% deputowanych z wyborów powszechnych, ponadto 12 członków mianowanych przez prezydenta, 10 wodzów plemiennych i 8 gubernatorów prowincji). Władzę wykonawczą sprawuje rząd powoływany przez prezydenta. Faktycznie dyktatorskie rządy sprawuje od 1980 roku (najpierw jako premier, a od 1987 jako prezydent) Robert Mugabe.
29 marca 2008 w Zimbabwe odbyły się połączone wybory prezydenckie i parlamentarne. Kandydowali w nich Robert Mugabe (byłaby to jego 5. kadencja z rzędu), lider opozycyjnej partii Ruch na rzecz Zmian Demokratycznych Morgan Tsvangirai oraz kandydat niezależny Simba Makoni. Opozycja oraz niezależni obserwatorzy na własną rękę policzyli głosy (korzystając z protokołów wywieszanych na drzwiach lokali wyborczych). Na tej podstawie ogłosili, że Morgan Tsvangirai uzyskał w granicach 48–49% głosów i powinien spotkać się w II rundzie z Mugabe, którego wynik wyniósł 41–43% głosów. Komisja Wyborcza do 2 kwietnia ogłosiła jedynie wyniki z połowy okręgów wskazujące na nieznaczną przewagę opozycji[1].
W pierwszej rundzie wyborów 29 marca wygrał kandydat opozycji Morgan Tsvangirai, który uzyskał 47,9% głosów. Robert Mugabe zdobył 43,2 proc. Druga runda wyborów prezydenckich miała się odbyć 27 czerwca. W tym czasie Robert Mugabe zdecydował się na zakup 3 000 000 sztuk chińskiej amunicji do karabinów AK-47 i 3000 moździerzy[2].
Przed drugą turą wyborów Morgan Tsvangirai w obawie o swe życie przebywał czasowo w RPA, a następnie wobec nasilającej się fali przemocy wobec jego zwolenników – zamordowano około 90 opozycyjnych działaczy – wycofał się z kandydowania.
Druga tura wyborów odbyła się 28 czerwca 2008. Według oficjalnych wyników Robert Mugabe „zdobył” 85,51% głosów i pozostał prezydentem na kolejną kadencję. Liczenie głosów po pierwszej turze wyborów zajęło cztery miesiące, po drugiej 48 godzin. Wybory opozycja nazwała „farsą”, a wspólnota międzynarodowa uznała je za nielegalne[3].
W efekcie sytuacji politycznej w Zimbabwe Unia Europejska wprowadziła sankcje polityczne polegające na zamrożeniu aktywów i zakazu wjazdu na teren Unii. 22.07.2008 do listy 131 Zimbabweńczyków, dotychczas objętych zakazem wjazdu do UE i zamrożeniem aktywów, dodano 37 kolejnych nazwisk i cztery firmy[4].
15 września 2008 Morgan Tsvangirai i Robert Mugabe, w obecności delegacji państw Wspólnoty Rozwoju Afryki Południowej, podpisali porozumienie o podziale władzy i utworzeniu rządu jedności narodowej. Wedle uzgodnień urząd premiera Zimbabwe przypadł Tsvangirainiemu a urząd prezydenta Mugabemu

Gospodarka
W okresie kolonializmu i późniejszych rządów Europejczyków jeden z najlepiej rozwiniętych gospodarczo krajów Afryki.
Produkt krajowy brutto na 1 mieszkańca wynosi 355 dolary USA (2009).
W latach 90. nastąpił spadek tempa wzrostu gospodarczego, spowodowany głównie błędami w zarządzaniu gospodarką i katastrofalną suszą (1991–92), która zniszczyła około 71% plonów zbóż.
Od początków rządów Roberta Mugabe rozpoczął się proces przymusowego odbierania ziemi białym farmerom i zmuszania ich do emigracji, co spowodowało całkowite załamanie gospodarki. 7 lipca 2007 minister handlu Obert Mpofu na polecenie prezydenta Roberta Mugabe nakazał właścicielom sklepów, bazarowych kramów oraz fabryk obniżkę cen towarów o połowę pod sankcją karną. Wywołał w ten sposób zamieszki ludności szturmującej punkty handlowe, w efekcie których zdemolowano wiele placówek handlowych i rozkradziono towar. Aresztowano około 1500 opornych kupców, wielu udało się „na urlop” do krajów ościennych, zamykając sklepy[potrzebne źródło].
Stopa bezrobocia wynosi szacunkowo około 85%.
W sierpniu 2008 w Zimbabwe wybuchła epidemia cholery, która do grudnia 2008 zabiła według oficjalnych danych 1 111 osób